hayat devam ediyor

Su hayat ne garip! Ailemiz bu aciyi da atlatiyor zamanla, en cok uzulen anneannem oluyor tabi, ama o da dedemi guzel hatiralariyla hatirliyor artik.. Zaten ben de 2 gun sonra yanlarinda olucam..

Neye niyet neye kismet denir ya, aynen oyle.. Benim 18 yillik arkadasim Zeyno evleniyor bu cumartesi - hem de 600 kisilik bir dugunle! Ben de heyecanla bu dugune gitmeye hazirlaniyorum simdi.. Giyicegim elbisenin ust tarafinin daraltilmasi lazim, fotograf makinami aman unutmayayim, su makyaj malzemelrini de yanimda gotureyim, ayakkabilarin icine giyecegim tabanligi aman unutmamayim falan derken insanin akli nerden nereye gidiyor...

Boyle bir sevinc, bir uzuntu getiriyor hayat.. Ben dugune gidicem diye seviniyorum, ama bir yandan da aileme biraz olsun destek olabilecegim icin de mutluyum. Ne garip bir tesaduf bu, iki olayin boyle yakin zamanlarda olmasi..

3 gunluk turkiye seyahati cok yorucu olacak benim icin, yolun 2 gun surecegini dusunce hem de, ama olsun - her seye deger.. en yakin arkadaslarimla birlikte olucam, ailemle birlikte olucam. Bunun icin dunyanin obur ucuna gitemeye deger gercekten de, 3 gun icin bile olsa!


Simdi yarin anlatacagim dersin sunumunu hazirlamaya donuyorum, ay cok bunaltici bir ders olacak - ne yapsam da biraz heyecan katsam diye dusuneyim en iyisi ben..

Yoksa karsimda uyuyan 30 kisiye ders anlatmak zorunda kalmak cok fena olur..